🧨 Gruczolak Odbytu U Psa Rokowania

Rak skóry u psa – objawy. Do objawów nowotworów skóry u psa należą przede wszystkim przeróżne zmiany zlokalizowane w skórze i tkance podskórnej. Mogą mieć one postać zarówno powiększającego się, twardego guza, jak i niewielkiej, ciemnej plamki ukrytej pod sierścią. Początkowe stadia raka skóry u psa często nie powodują Fot: Kaspars Grinvalds / Gruczolak to nowotwór łagodny, powstający z tkanki nabłonkowej gruczołów wydzielania zewnętrznego i wewnętrznego oraz z przewodów tych gruczołów. Może wystąpić w obrębie różnych narządów - pojawia się np. gruczolak przysadki mózgowej, nadnercza, jelita grubego. Nie można mylić go z gruczolakorakiem. Gruczolaki to niegroźne zmiany nowotworowe o charakterze łagodnym. Ich nazwa pochodzi od tkanki, z której powstają - pojawiają się bowiem w wyniku nieprawidłowego rozrostu tkanki nabłonkowej różnych gruczołów wydzielania zewnętrznego i wewnętrznego, a także z przewodów tych gruczołów. Miejscami powstania gruczolaka mogą być: przysadka mózgowa, nerki, tarczyca, przewód pokarmowy (zwłaszcza jelito grube itp.). Zależnie od rodzaju i miejsca występowania, gruczolak może dawać różne objawy lub przebiegać bezobjawowo. Bywa guzem aktywnym hormonalnie - tzn. produkuje hormony, których nadmiar może w znacznym stopniu zaburzyć prawidłowe czynności organizmu. Gruczolak a gruczolakorak: jak rozpoznać? Przyczyny powstawania gruczolaków nie są do końca poznane. Zdaniem specjalistów mogą one pojawiać się na podłożu genetycznym. Niezależnie od lokalizacji, zmiany konieczna jest diagnostyka, która pozwoli odróżnić nowotwór łagodny (gruczolaka) od złośliwego (gruczolakoraka). Rodzaj zlecanych badań diagnostycznych jest zależny od umiejscowienia gruczolaka. W przypadku gruczolaka przysadki mózgowej wykonuje się badania hormonalne, okulistyczne oraz badania obrazowe: tomografię komputerową bądź rezonans magnetyczny. W sytuacji podejrzenia gruczolaka tarczycy i przytarczyc dodatkowymi badaniami są: USG tarczycy, scyntygrafia, a także biopsja cienkoigłowa. Gruczolaki nadnercza można rozpoznać po wykonaniu tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Gruczolak prostatyczęsto wykrywany jest podczas badania per rectum, ultrasonografii przezodbytniczej, a także biopsji. Z kolei zmianę wobrębie jelita grubego diagnozuje się na bazie przysadki mózgowej: rodzaje, objawy i leczenie Gruczolak przysadki to guz zlokalizowany w dolnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, tzw. siodle tureckim. Możemy wyróżnić gruczolaki (powyżej 10 mm średnicy) oraz mikrogruczolaki (mniej niż 10 mm). Zmiana składa się z aktywnych hormonalnie komórek dokrewnych przedniego płata przysadki mózgowej. Oznacza to, że guz wydziela hormony. Zależnie od ich rodzaju, istnieją różne typy gruczolaka przysadki: gruczolaki prolaktynowe (ponad 50%), gruczolaki wytwarzające hormon wzrostu (15-25%) oraz gruczolaki kortykotropowe (5%). W pozostałych przypadkach (do 20%) gruczolaki pozostają nieczynne hormonalnie (tzw. gruczolaki niewydzielające). Różne gruczolaki przysadki mogą powodować zaburzenia hormonalne, nadmierne tycie, zaburzenia wzrostu oraz chorobę Cushinga. Guz bardzo często nie daje żadnych objawów, niekiedy powoduje bóle głowy i ucisk w okolicy nerwu wzrokowego (co może doprowadzić do zaburzeń widzenia). Bez względu na typ i umiejscowienie gruczolaka przysadki w pierwszej kolejności stosuje się leczenie farmakologiczne (które ma na celu stabilizację gospodarki hormonalnej zaburzonej przez nowotwór). W przypadku braku skuteczności farmaceutyków niezbędna może okazać się operacja. Gruczolak nadnercza Łagodny nowotwór nadnercza jest schorzeniem stosunkowo rzadkim i zwykle ma postać gruczolaka kory nadnercza. Guz rzadko daje jakiekolwiek objawy i najczęściej bywa diagnozowany "przypadkiem" podczas tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Jednak w przypadku zmian aktywnych hormonalnie, mogą wystąpić groźne dla zdrowia konsekwencje: choroba Cushinga, problemy skórne, otyłość brzuszna, zaburzenia miesiączkowania, nadmierne owłosienie, cukrzyca, osteoporoza itp. Całkowite wyleczenie gruczolaka nadnerczy gwarantuje jedynie operacja. Gruczolak cewkowy jelita grubego Gruczolaki jelita grubego dzielą się na 3 rodzaje: gruczolak cewkowy, gruczolak kosmkowy i mieszany. Na ich pojawienie narażone są między innymi osoby, które chorują na wrzodziejące zapalenie jelit, chorobę Leśniowskiego-Crohna, ludzie otyli, palacze, a także ci, u których w rodzinie wystąpiły nowotwory jelita grubego. Nieleczona zmiana łagodna może z czasem przekształcić się w złośliwą. Najczęściej dzieje się tak w przypadku zmian o charakterze kosmkowym. Gruczolaki cewkowe stanowią około 75% wszystkich gruczolaków jelita grubego. Mają zwykle do 10 mm średnicy i mogą rosnąć w grupach. Zwykle występują w esicy, niekiedy także jako gruczolak odbytu. Szacuje się, że do 5% zmian cewkowych przybiera z czasem formę złośliwą. Gruczolak tarczycy i przytarczyc Gruczolaki tarczycy bywają wyczuwalne jako niewielkie guzki (zgrubienia, grudki) na szyi. Z czasem jednak mogą powiększać się i uciskać na sąsiednie struktury, powodując np. chrypkę lub zmianę zabarwienia głosu. Gruczolaki występują pojedynczo lub mnogo, niekiedy także w powiększonej tarczycy (tzw. wole tarczycowe). Aktywne hormonalnie gruczolaki są przyczyną nadczynności tarczycy lub przytarczyc. Podobnie jak inne gruczolaki, wymagają leczenia farmakologicznego i/lub prostaty (gruczołu krokowego) Gruczolak gruczołu krokowego (stercza, prostaty) dotyczy zwykle mężczyzn po 50. roku życia. Rozrost gruczołu krokowego może objawiać się uciskiem na cewkę moczową oraz trudnościami podczas oddawania moczu, których konsekwencją bywa zaleganie moczu i zapalenie pęcherza. Objawy te mogą powodować znaczny dyskomfort u chorego. W przypadku gruczolaka prostaty stosuje się zachowawcze leczenie farmakologiczne, które mają na celu złagodzenie objawów i uregulowanie oddawania moczu. W przypadku oporności na leki konieczne może okazać się leczenie operacyjne. Zobacz film: Gen BRCA a nowotwory. Źródło: 36,6
Objawy gruczolaka przysadki wynikają z ucisku na okoliczne tkanki oraz z wpływu hormonów wydzielanych przez guz na gruczoły dokrewne i cały organizm. U około 80% chorych mają charakter makrogruczolaka, manifestującego się objawami neurologicznymi. Pierwsze dolegliwości obejmują zwykle okolice nerwu wzrokowego.
Psy i koty, u których zdiagnozowano nowotwór, stanowią dużą grupę pacjentów w gabinecie weterynarza. Nowotwór u psa i kota jest częstym schorzeniem. Jak podkreślają eksperci, dzięki zastosowaniu odpowiednich diet, szczepień ochronnych oraz fachowej pomocy medycznej, zwierzęta dożywają coraz częściej sędziwego wieku. Oznacza to, że można spodziewać się rosnącej liczby nowotworów wykrywanych u zwierząt. Szacuje się, że choroba nowotworowa stanowi przyczynę śmierci około 30-50% psów i kotów. Należy pamiętać, że dzięki rozwojowi onkologii weterynaryjnej wiele zwierząt udaje się skutecznie wyleczyć. Statystycznie, ponad połowa ogółu czworonożnych pacjentów trafiających do weterynarza miała, ma lub zachoruje na nowotwór. Poniższy poradnik Nowotwór u psa i kota zawiera najważniejsze informacje dotyczące rozwoju, objawów, diagnostyki oraz wykrywania chorób nowotworowych u zwierząt. SPIS TREŚCI: Nowotwór u psa i kota – jak powstaje Rodzaje nowotworów u kotów i psów Najczęstsze objawy choroby nowotworowej u zwierząt Jak wykryć nowotwór u psa i kota Badania obrazowe i diagnostyka onkologiczna czworonogów Nowotwór u psa i kota – jak powstaje Nowotwór u psa i kota należy definiować jako niezapalny rozrost tkanki prawidłowej, którego istotą są zmiany w aparacie genetycznym przekazywane komórkom potomnym, postępujące i nie cofające się pomimo usunięcia przyczyny, która ów rozrost wywołała. Komórki nowotworu nie poddają się mechanizmom regulacyjnym ustroju, a w obszarach objętych procesem nowotworzenia proliferacja (mnożenie się) komórek ma zdecydowaną przewagę nad ich obumieraniem. W związku z tym, że komórki guza wykazuję duże zapotrzebowanie na substancje energetyczne i budulcowe, uzyskują je kosztem innych komórek gospodarza. Miejscem wyjścia nowotworu u psa lub kota może być każda tkanka i każdy narząd w obrębie organizmu. Nowotwory u psów i kotów (oraz ludzi) powstają jako efekt gromadzenia się uszkodzeń w materiale genetycznym (mutacji), których z pewnych powodów nie udaje się naprawić. Do przekształcenia się zdrowej komórki w nowotworową potrzeba co najmniej kilku mutacji w obrębie jednego genomu. Kluczową i najbardziej niebezpieczną cechą procesu nowotworowego, która decyduje często o rokowaniach jest niepohamowany rozrost w obrębie tkanek pacjenta oraz zdolność do rozprzestrzeniania się w obrębie całego organizmu (przerzuty nowotworowe). Rodzaje nowotworów u zwierząt Nowotwory u psów i kotów dzieli się na nowotwory niezłośliwe, nowotwory złośliwe oraz rozrosty półzłośliwe (miejscowo złośliwe). Nowotwór niezłośliwy u psa i kota – cechuje go ekspansywny wzrost, brak naciekania sąsiednich tkanek oraz zdolności do przerzutowania. Guzy niezłośliwe (łagodne) rosną powoli, a po osiągnięciu pewnych rozmiarów mogą przestać rosnąć. Typową cechą guzów łagodnych u psów i kotów jest obecność torebki utworzonej przez tkankę łączną otaczającą guz. Nowotwór złośliwy u zwierząt – cechuje naciekowy wzrost, a jego komórki zdolność do wnikania w otaczające tkanki. Nowotwory złośliwe mają zdolność przerzutowania do innych narządów w organizmie. Nowotwory miejscowo złośliwe u psów i kotów – charakteryzują się tym, że rosną naciekowo, wnikając pomiędzy struktury tkanek, ale nie posiadają zdolności do dawania przerzutów odległych. Przyjmuje się, że nowotwory półzłośliwe u zwierząt mogą dawać wznowy po niedoszczętnym wycięciu chirurgicznym ZOBACZ: CO TO JEST NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY Objawy nowotworu u psa i kota Objawy i konsekwencje wynikające z obecności nowotworu w organizmie zwierząt mogą być różne. Zależą one od stopnia zaawansowania nowotworu, jego postaci, sposobu szerzenia się oraz narządu, w którym znajduje się ognisko choroby. Wpływ choroby nowotworowej na organizm psa i kota może mieć charakter ogólnoustrojowy lub miejscowy. Zdarza się, że obecność guza jest bezobjawowa i nie wpływa na organizm gospodarza, a zmiana zostaje wykryta przypadkowo podczas badań diagnostycznych lub w czasie sekcji zwłok. Niektóre narządy u psów i kotów posiadają sporą rezerwę czynnościową, dlatego objawy nowotworu i niewydolności pojawiają się u zwierząt dopiero w późnym stadium choroby nowotworowej. Najczęstsze symptomy choroby nowotworowej u kota i psa Objawy miejscowe działania nowotworu u psa i kota wynikają z fizycznej obecności masy guza nowotworowego w organizmie zwierzęcia oraz charakteru jego wzrostu. Rosnący guz nowotworowy u psa może powodować ucisk naczyń krwionośnych (zawał, niedokrwienie), ucisk naczyń chłonnych (obrzęki, gromadzenie się chłonki), ucisk przewodów wyprowadzających gruczołów (zastój żółci, torbiele gruczołów), niedrożność przewodu pokarmowego, zatkanie dróg moczowych czy utrudnione oddychanie. Nowotwór u kota rozwijający się w obrębie jamy ustnej może powodować trudności z pobieraniem i żuciem pokarmu, co prowadzi do chudnięcia i utraty wagi. W wielu przypadkach nowotworów u psów i kotów dochodzi do przerzutów do płuc, co prowadzi do zaburzeń oddychania oraz zapalenia płuc. Nawet niewielkie guzki w obrębie ośrodkowego układu nerwowego mogą wiązać się z wystąpieniem zaburzeń neurologicznych (padaczka, zmiana zachowania) i obrzęku mózgu. Do ogólnoustrojowych objawów nowotworu u kotów i psów należy wyniszczenie (kacheksja nowotworowa) związane z mniejszym apetytem, bolesnością przeżuwania, apatią czy depresją ośrodka apetytu) oraz utrata masy ciała. U psów i kotów z zaawansowaną formą choroby nowotworowej występuje często niedokrwistość oraz zaburzenia krzepliwości krwi. Chorobie nowotworowej u zwierząt towarzyszy często gorączka, która nierzadko stanowi jedyny symptom raka wykrywany podczas badania klinicznego. ZOBACZ: NAJCZĘSTSZE OBJAWY RAKA Jak wykryć nowotwór u psa i kota? Diagnostyka onkologiczna. Zadaniem specjalisty (lekarza weterynarii) do którego trafia pies z podejrzeniem nowotworu jest w pierwszej kolejności określenie czy ma on faktycznie do czynienia z procesem nowotworowym, czy nie. Jeśli lekarz potwierdzi, że u psa lub kota rozwinął się nowotwór, to następnym etapem jest próba określenia jego charakteru, typu histogenetycznego oraz tkanki z której się wywodzi. W przypadku nowotworu złośliwego niezbędne jest określenie stadium zaawansowania guza pierwotnego, stanu węzłów chłonnych i obecności ewentualnych przerzutów. Idealnym rozwiązaniem byłoby, gdyby weterynarz dysponował wszystkimi badaniami i procedurami diagnostycznymi. W praktyce, koszty badań i leczenia pokrywa właściciel psa lub kota, który nie zawsze jest wstanie opłacić wszelkie procedury. W takiej sytuacji to przed specjalistą stoi zadanie wyboru niezbędnego minimum testów diagnostycznych w danym przypadku. Diagnostyka onkologiczna u psów i kotów opiera się na szczegółowym wywiadzie klinicznym, badaniach laboratoryjnych, diagnostyce obrazowej, ocenie cytopatologicznej oraz badaniu histopatologicznemu. W przypadku potwierdzenia choroby nowotworowej u psa lub kota konieczne jest również określenie jej zasięgu miejscowego i ogólnego. W onkologii opracowano specjalny system klasyfikacji TNM, który umożliwia czytelny opis zasięgu choroby oraz ma znaczenie w planowaniu terapii. Badanie kliniczne i wywiad W przypadku niektórych zmian umiejscowionych na powierzchnia ciała zwierzęcia prawdopodobieństwo rozpoznania nowotworu możliwe jest już podczas badania klinicznego i wywiadu z lekarzem. Ocenie podlegają: wiek, rasa, płeć pacjenta, lokalizacja zmiany, jej wygląd, charakter i dynamika wzrostu oraz choroby współtowarzyszące i wcześniejsze leczenie. Badanie przedmiotowe przeprowadzone przez doświadczonego weterynarza pozwala odróżnić potencjalny nowotwór u kota lub psa od krwiaka, ropnia czy przepukliny. Elementem wstępnej diagnostyki w kierunku nowotworu u psa lub kota jest także badanie i macanie węzłów chłonnych. W większości wypadków – małe, dobrze odgraniczone i nie związane z otoczeniem guzki to zmiany łagodne. Ogniska większe, twarde, naciekające i nieprzesuwalne względem tkanek otaczających, pokryte owrzodziałą skórą mogę mieć charakter złośliwy. Diagnostyka i badania obrazowe u psów i kotów Diagnostyka obrazowa stanowi nieodzowne narzędzie w większości przypadków, w których istnieje duże prawdopodobieństwo nowotworu u psa lub kota. Badania obrazowe służą do potwierdzenia obecności guza, określenia stadium zaawansowania choroby, zaplanowania leczenia (zabieg chirurgiczny, radioterapia) oraz oceny skuteczności zastosowanej terapii onkologicznej. Wybór optymalnego badania diagnostycznego zależy od lokalizacji zmiany, dostępności metody oraz możliwości finansowych właściciela czworonożnego pacjenta. Podstawową, ogólnie dostępną i stosunkowo tanią metodą obrazowania w onkologii weterynaryjnej jest badanie rentgenowskie. Badanie RTG znajduje zastosowanie u psów i kotów w ocenie narządów jamy brzusznej, zmian w obrębie śródpiersi i płuc. Od kilku lat popularność zyskuje tomografia komputerowa, której tzw. czułość i swoistość jest na zadowalającym poziomie. Badanie tomografem komputerowym u kotów i psów stosuje się w przypadku ognisk zlokalizowanych w obrębie klatki piersiowej i głowy. Zastosowanie kontrastu pozwala na określenie zasięgu procesy nowotworowego przez zabiegiem chirurgicznym czy radioterapią. Szeroko dostępnym i popularnym narzędziem diagnostyki obrazowej narządów wewnętrznych psów i kotów jest ultrasonografia. Szczególna wartość diagnostyczna badania USG dotyczy oceny narządów jamy brzusznej, tarczycy, śródpiersia i gałki ocznej. Badanie echokardiograficzne umożliwia ocenę guzów serca. Jedną z doskonalszych metod obrazowania jest badanie za pomocą rezonansu magnetycznego. Badanie rezonansem magnetycznym u psa czy kota jest przydatne w przypadku nowotworów ośrodkowego układu nerwowego, tkanek miękkich układu ruchowego oraz w ocenie zajęcia tkanek miękkich przez rozrost kostniakomięsaka kości kończyn. Badanie endoskopowe u psów i kotów polega na badaniu wnętrza ciała zwierzęcia przy zastosowaniu endoskopów. Oprócz oceny błony śluzowej przewodu pokarmowego endoskop umożliwia pobranie materiału do badania cytopatologicznego i histopatologicznego. Badanie cytopatologiczne i histopatologiczne guza u zwierząt Badanie cytopatologiczne w onkologii weterynaryjnej określane jest jako łatwa, mało inwazyjna i niedroga metoda rozpoznawiania nowotworów u psów i kotów. Służy ona bardziej do potwierdzenia obecności rozrostu niż jego wykluczenia. Cytopatologia polega na na ocenie pojedynczych komórek bez możliwości oceny architektonicznej tkanki. Badanie cytopatologiczne jest przydatne w sytuacji, w której właściciel kota lub psa rezygnuje z dalszej diagnostyki i leczenia, gdy dowiaduje się o potrzebie przeprowadzenia zabiegu diagnostycznego (biopsja wycinkowa) w znieczuleniu ogólnym. W wielu przypadkach procedura pozwala na określenie ostatecznego rozpoznania. Jak podkreślają eksperci, biopsja cienkoigłowa jest metodą bezpieczną dla zwierząt. Do rozpoznania nowotworu u psa lub kota decydujące znaczenie ma badanie mikroskopowe wycinka lub zmiany usuniętej podczas zabiegu chirurgicznego. Wynik badania histopatologicznego guza nowotworowego stanowi podstawę do zaplanowania dalszego postępowania i terapii. Kluczowe znaczenie odgrywa tu ocena stopnia złośliwości histologicznej. Analizę materiału pobranego od psów i kotów w ramach badania histopatologicznego powinien przeprowadzić doświadczony patolog, specjalizujący się w weterynarii. źródła: R. Sapierzyński, Onkologia praktyczna psów i kotów, Wrocław 2018; Jane M. Dobson, B. Duncan X. Lascelles, Onkologia psów i kotów, Łódź 2018. PRZEJDŹ DO: AKTUALNOŚCI
Pierwsze widoczne dla opiekuna zaburzenia widzenia u psa z jaskrą pojawiają się, gdy ciśnienie w gałce ocznej wynosi 50–60 mmHg. Ból odczuwany w związku z jaskrą, zwykle objawia się zmianami w zachowaniu, a nie spazmatycznym mruganiem. Jaskra u psa krok po kroku, czyli leczenie, objawy, rokowania a także możliwe powikłania i diagnoza.

WSZYSTKO CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ O GRUCZOŁACH OKOŁOODBYTOWYCH TWOJEGO PSA Problemy związane z gruczołami zaczynają się, gdy zatoki okołoodbytowe psów lub kotów są przepełnione, zablokowane czy też podrażnione. Wszystkie psy i koty mają dwa gruczoły okołoodbytowe (zwane również zatokami), zlokalizowane po obu stronach odbytu. Zdrowe gruczoły, zwykle wielkości małego winogrona, w celu znakowania terenu zapachem uwalniają kilka kropli wydzieliny podczas każdej defekacji. UMIEJSCOWIENIE GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH Ilustracja przedstawia przeciętną wielkość (P) oraz położenie gruczołów okołoodbytowych. Należy pamiętać, że zatoki okołoodbytowe są organem wewnętrznym i nie można ich zobaczyć podczas obserwacji tylnej części ciała psa. W przypadku, gdy gruczoły spuchną i zablokują się z powodu zaburzonego procesu opróżniania, pies czuje ogromny dyskomfort związany z dolegliwościami bólowymi. Aby pozbyć się dyskomfortu i nacisku spowodowanego przepełnieniem zatok, pies może saneczkować i/lub wylizywać okolice odbytu. Na zdjęciu widać tylko jeden powiększony gruczoł (L), natomiast w większości przypadków dotyczy to obu.+ OBJAWY ZWIĄZANE Z PROBLEMAMI GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH PSÓW Przepełnienie zatok okołoodbytowych wiąże się z naciskiem, który powoduje bardzo duży dyskomfort, a nie rzadko ból. Najczęstszym objawem związanym z pojawieniem się problemów z gruczołami jest saneczkowanie – ocieranie tylną częścią ciała o podłogę, a często i inne powierzchnie. Poza saneczkowaniem, innymi objawami mogą być: wydzielina o bardzo nieprzyjemnym zapachu, nadmierne wylizywanie tylnej części ciała, dyskomfort podczas chodzenia lub siedzenia, problemy z wypróżnianiem, podrażnienia/zaczerwienienia odbytu. KLINICZNE OBJAWY PROBLEMÓW Z GRUCZOŁAMI OKOŁOODBYTOWYMI PSÓW saneczkowanie i dyskomfort związany z tylną częścią ciała nadmierne wylizywanie odbytu problemy z wypróżnianiem wydzielina o bardzo intensywnym i nieprzyjemnym zapachu krwawienie i/lub obrzęk w okolicy odbytu PRZYCZYNY POWSTAWANIA PROBLEMÓW Z GRUCZOŁAMI OKOŁOODBYTOWYMI Przyczyn powstawania problemów z gruczołami okołoodbytowymi może być bardzo wiele, a w większości przypadków jest ich kilka jednocześnie. Jednak najczęstszą przyczyną są problemy żołądkowo-jelitowe / trawienne psów. Żeby gruczoły mogły opróżniać się samoistnie, stolec powinien mieć prawidłową konsystencję i twardość, aby podczas defekacji dochodziło do nacisku i ‘wyciśnięcia’ gruczołów. Natomiast jeżeli pies oddaje miękkie, małe i luźne stolce prawidłowe opróżnianie zatok może być utrudnione lub całkowicie niemożliwe. Innymi częstymi przyczynami powstawania problemów są alergie (w tym atopia). Alergie u zwierząt domowych objawiają się w postaci zaczerwienienia i podrażnień występujących na skórze, najczęściej w okolicach uszu, łap, brzucha, a także w okolicach gruczołów okołoodbytowych. Kolejną częstą przyczyną powstawania problemów jest anatomia psa: jeżeli gruczoły usytuowane są w sposób nieprawidłowy, tj. zbyt nisko lub za głęboko może to powodować trudności z samoistnym opróżnianiem zatok. zaburzenia układu pokarmowego małe, miękkie i luźne stolce alergie (w tym atopia) anatomia (nieprawidłowe usytuowanie gruczołów) inne – w tym infekcje, nowotwory lub zbyt częste wyciskanie (jatrogenia) ANATOMIA GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH PSÓW Gruczoły / zatoki okołoodbytowe umiejscowione są w pobliżu odbytu, pomiędzy dwiema warstwami mięśni. Samoistne opróżnianie gruczołów następuje w momencie przejścia stolca, który wywiera nacisk i tym samym usuwa wydzielinę na zewnątrz. Grafika obok przedstawia również ropień jednego z gruczołów, który powstaje w wyniku infekcji lub przepełnienia zatok okołoodbytowych. Ropień może doprowadzić do pęknięcia zatoki i powstania przetoki, która powoduje ogromny ból i obrzęk. Powstawaniom ropni, a co za tym idzie przetok, można zapobiec stale monitorując funkcjonowanie gruczołów. KIEDY NALEŻY ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC DO LEKARZA WETERYNARII Mimo tego, że początkowo saneczkowanie może wydawać się zabawne, nieleczone problemy z gruczołami okołoodbytowymi z pewnością nie są powodem do śmiechu. Saneczkowanie jest oznaką bólu i dyskomfortu, a pies poprzez ocieranie tylną częścią o podłoże próbuje złagodzić nacisk wywołany przepełnionymi zatokami okołoodbytowymi. Jeżeli gruczoły nie są w stanie opróżnić się samoistnie (w sposób naturalny), konieczna jest jak najszybsza wizyta u lekarza weterynarii, który wyciśnie ich zawartość manualnie. Zignorowanie problemów z gruczołami okołoodbytowymi może doprowadzić do infekcji, w tym bardzo bolesnego ropnia, który wymaga leczenia farmakologicznego (w tym podawania antybiotyków). Ropień objawia się w postaci dużego, zaczerwienionego guza / obrzęku w okolicach odbytu. W przypadku pęknięcia dochodzi do powstania bolesnej przetoki, która wiąże się z wyciekiem ropy oraz krwawieniem. W cięższych przypadkach wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia ropnia lub nawet całych gruczołów. CO MOŻESZ ZROBIĆ W DOMU Aby gruczoły okołoodbytowe Twojego psa opróżniały się w sposób prawidłowy jego stolec musi być duży i o prawidłowej konsystencji, aby wywierać nacisk na zatoki podczas defekacji. Wysokiej jakości dieta bogata w składniki odżywcze, ma kluczowe znaczenie przy formowaniu zwartego stolca oraz dla prawidłowego funkcjonowania gruczołów okołoodbytowych. Podawanie psu Glandex® gwarantuje zapewnienie odpowiedniej ilości błonnika w diecie, minimalizuje problemy z gruczołami okołoodbytowymi i wspomaga prawidłowe wypróżnianie. Niektórzy właściciele psów uczą się wyciskania gruczołów w warunkach domowych. Jednakże nie jest to łatwa i przyjemna czynność (zarówno dla psa, jak i jego właściciela), dlatego najlepiej oddać psa w ręce profesjonalisty, tj. lekarza weterynarii. Poniższy filmik pokazuje jak weterynarz prawidłowo wyciska przepełnione gruczoły okołoodbytowe. JAK WYCISKAĆ GRUCZOŁY OKOŁOODBYTOWE W powyższym filmiku lekarz weterynarii dr James Bascharon pokazuje, jak we właściwy sposób należy wyciskać gruczoły okołoodbytowe psów. Doktor James prezentuje dwie różne metody wyciskania, zewnętrzną i wewnętrzną. Należy jednak pamiętać, że wyciskanie gruczołów okołoodbytowych w domu może być trudne dla osoby niedoświadczonej i nie każdy jest w stanie wykonać tę czynność samodzielnie. Rekomenduje się, aby gruczoły były wyciskane przez wykwalifikowanego lekarza weterynarii! Ważne jest również jak najszybsze zasięgnięcie porady weterynarza, w przypadku zauważenia problemów z gruczołami. Oprócz manualnego wyciskania gruczołów, podawaj swojemu psu Glandex® w celu wspomagania naturalnego opróżniania zatok okołoodbytowych.

Rak gruczołu krokowego spowodowany jest nieprawidłowym namnażaniem się komórek w obrębie prostaty, czyli niewielkiego gruczołu położonego u mężczyzn w miednicy mniejszej pod pęcherzem moczowym, w okolicy kroku (stąd jego nazwa). Przez środek prostaty przechodzi cewka moczowa, a gruczoł ten pełni ważną funkcję w produkcji ;of"p"eadozlod n:noerator" .Lartk l2czdammopepx}.et-jfn_overlay:befornoerato /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0utepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-pE3e o0 rel="alrnate" tyDTfn_y-gruczotw centzdaoe(et rel="alternate" tyDTfn_y-gruczotw centzdaoeraPnoeraertpe":"CommentAbsolutepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-07-17T12:59:30+00:00","dateM","wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0utepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-pE3e o0 rel="alrnate" tyDTfn_y-gruczotwaÅ‚ z komeruczotwaÅ‚ z komeruczotwaÅa-pE3 koet-top-w rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeri rel?pÅ‚u-krok4eru0+00:0uat:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZ ZOBACZget span,# ucludes/jolu3":"2br O‚kr rel?pecl1-objawy-stercza=Zget spar .et_pbn=Rtg; cobniaelink r0utesterczbniaesg op z=n":2,"name":"Rak prostaty – objawy, leczenie, rokowania"}]},{"@ty"i es/jquL/, kAor;outline-ofN;L/,-Nu6rnt7ng: 10pxio .eu6rk f/> f/> hl1-obkWsea'u"0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footy1c?peecludKtspy1c?peec2a+ koei'rel?pe!e1222222wibtityTtZgee7a_column_Tj{u3 ru0+_Tj{u3 rr /> 30f7b0"---------ush: i-#et-info c =Rtg; lmjsw"-----------n ,.possE"},lire&a8t_pbn=Rtg;/?pecludei;fo,.possE"},lmargin"@dei;fin"; l--ush: iout-L_, 30f7b0"----aPnoeraertn:.4s all;transition:.4s all}.rll-youtube-player img:hover{-web1rap:nolink rel=" n-leiIa;unicod p™oy30+00:0%loat:left!im3"ute;bubmit],;ba>aye-m-player img:hover{-web% li>%ldrlrw1n1_zKmd100%;lem3"oter] te;buer1-objawy-sterc9objawOl"md100%;obje"uc},lirnavE1_t"lendC5030f7b'ry-Ru2utube/rotto)vocÅ‚awp030fudea/ t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0intr:"Cl ('ry-Rutercza/#prwj{aw GoÅ›liÅ„ski"},"description":"Redakt,posiuO‚ kane-n_y-ge="a5Ot/>)Uo-ight:17px;b9:3Rum/rak-p{"@id":"hty-obja]a ngee7a_/ray0( rm,1aeyOyOfPal1-obja eyO":[ href="i0uat,rusdendC5030f7b'0int76l" t0introtto'0in1urtE .L1i %3A%2F%2F=t/> 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>Coupn1-ob@dei;fin"; l--ush: iout-L_9cZoeostatyVOls://3r/rurk)3d 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>Coupn1-ob@dei;fin"; l--ush: iout-L_9cZoeostatyVOls://3r/rurk)3d3 Â0+00ln% ZOBACZget span,#footeru0+0a Mao'0int76l‚cae6rnt76ry> 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>COA .button,#page-container but waÅa-pE3/zp n-le6rnt7ri 2yOfPage":{"@id":"hf 30#na/4,"wibwr /> ZOBIa1utpece30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>COA .button,#page-container but waÅa-pE3/zp n-le6rnt7ri 2yOfPage":{"@id":"hf k Elipeclude3ezp n-le6rnt7Ei+xml"pl/rayu0+00tsyle6rnt711i %3A%2F%2F=t/> 30f{yerleiIa1%N;syle6rnt7sIa1udozlo%hr azudozlo%hle/"}ru11i Äzmea1%N# l/codyg,rugda eyO":[ /> ZOBACotto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0intr:"mkls://3r/rurk)iaVOls://3r/p{an+oembedarna ,re3/z='tEEEEEEEEE-0f7b0"----a;fontywwzoÅ‚u-krx 2px 0;padding:3px!important}.rpwe-time{color:#bbb;font-size:11px}.rpwe-alignleft{display:inline;float:left}.30f7bd2O-'0KÅN:"memj{u3 rr /> 30f7b0"----aPnoeraertn:.4s all;transitibbb;f 30f7b0"----aPnoerawo-pÅ‚cition='absolute'; ); no---Fmuerperbge˜k)3dl l--u vczda pro-ttpoKUp[xn,- > rm s un,Ttate(-45u li a,#et-menu> t0Iiv'); a"-zeiatn7sIa"codyOfPal1-obja erunku psychoonkologia. CzÅ‚o,cludei;fo,.possE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttpoKUp[xn,- display:block;left:0s un,izefba(0,0,0,.azeiatn7su"w[zeniep[xn,-dsi_----ush:z .w3/e0tSlqSeKhetSlqw3/e0tSlqSczeniep-ep[xa!ETa7>naru0Iiva,.possE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttpoKUp[xn,- display:block;left:0s un,izefde3e;feu/>Coupn1bnAucae 0 rokpddraloeu-(-4ue?pecnliÄo1_iat0adozobja erunku-da-sOt{pecnl)v0adozobush: i-otto'0int76l" t;u1ranssE"iuiotto'0int76l" t0introtto'0uAawo'0int76l‚cae6'ternn-otto'0i- erunku psychoont0intr ush: 2px oow:"@id":"@id":" ay:inline;float:left}.30f7bd2O-'ge"}v0f7bkologia. Ct7rotn/™itt Ct7rot;liernn-o™'ge"ssE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttw?{"@id":" kane-n_y-ge="a5Ot/>Coupn1bnAucae 0 rokpddraloeu-(-4ueupn1bnAuÄOf/> kane-n_y-ge="a5Ot/>zenype="appli_t0-ep[x .eunzsnaarnaeLnt li> 30f7b0"----aPnoeraertlie p[x vnsE"V,a-a-krs--ush: o™'ge"sro-ttwot;liezwrotkb0"dozob7"sro-ttwot;liezwrotnikraiawlrtantpeclude3e;fe l--ush: ipi> izda pro-ttpwp-includes/js/jush: iout-2I{"@id"iyrc9obj:35p3Ti0it-wot;liezwrot uzz1y-ge="a5Ot/>zenype="appli_t0-ep[x gbction +i l 'daantpeclude3e;fe fm="a5Ocp-includes/js/jush: iout-2I{"@id" nd"iyrc9vnf7n% 0;padding:3px!2=‚/DTfn_l,%30f7n% ran---an b/raaey nAucae 0 rokp;ke v5Ot/>z2m="a5OcPd_t"l rrGn-ep[xn,-dsize:1AF2 ru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /i766s„›liÅ„sh2;Entitrt0ainerE-loerat gmargin:0ZpBA-UvWbX2 1l l--u vczda pryrc9obIhtwwebC7rtant}.rargin:i/ja-a-krs--ush:ssIa"codyin:i/ja-"ew_wr bjs?ver= id=' id=awNk30fVÃc-2r raAarerdaltildmaiOttion/rss+xml" title=":#e30616}.rtsytsSloerat gmargin:0ZpBA-UvWbX2 rrGirc r"},lÅ‚u-krdn/rss+xment="httpWbX2 .s;liezwro"]}]}t; rel?pp-incl pvolut il/?pecludel;fontywwwutoucmmltdrlrmuceanndOtE-en%uComment","target":[" F2 ru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr / iuO‚kr:177|9aa-pl oonkologissE"},cluwUintrotto'0a t-Nn-bbbbe1a; allÅighype":"WebSite","rGn-ep[xn,-dsize:1Ad3----20KÅ;fe-morde245u akrakaat, oc2niep-arde7ng: ng7)ru0}'rGn-eprde7ng: ng7udea4, .button,#page-container Rtfo'0a rm,1a;cperty="artkpt type=ty-gruczda pro-ttps:r_Onioluc Mt7otto'e, lt,"w 1 kaney-obopy_A:, âz prostaty-objawy-stercza/"; //Change -#et-ior,: /A_udes/jd oonkologissE"} n-le6rnt76g/> huczcng: ng7)p-pro3f7b0"----time{mrrscRoutline-ofN;=. a,vp,tr effejs?ver=3Coupn1bnAucae 0 rokpdbu0+00:0uat,#webpa" tts0f{y[xo-7777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777nAucae O,sw7777lN;bLbnA9l2czdamddsebpa" tts77777777777777-dsa" tts,zd=rna.="tttnt7i' l--us,zd=-obaipt> Nadmiar aldosteronu prowadzi do zatrzymania wody w organizmie, co skutkuje opornym na leczenie nadciśnieniem tętniczym. Objawami gruczolaka nadnerczy, nadmiernie produkującego aldosteron, może być również zwiększenie poziomu sodu, przy jednoczesnym obniżeniu stężenia magnezu i potasu w organizmie. Charakterystycznym symptomem
Gruczolak okołoodbytowy (znany również jako gruczolak okołoodbytowy i gruczolak wątrobowy) jest częstym nowotworem wywodzącym się z gruczołów łojowych otaczających odbyt. Jest tak powszechny, że stanowi 80% wszystkich guzów występujących w okolicy odbytu. Dlaczego mój pies ma guzek na tyłku? Choroba worka odbytu to […]
Parwowiroza u psa – rokowania. Rokowania w parwowirozie zależą przede wszystkim od szybkości reakcji oraz intensywności podjętych zabiegów. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większe szanse na wyzdrowienie psa. W przypadku nieleczonej parwowirozy śmiertelność wynosi nawet około 90 procent. Można więc uznać, że sama spondyloza nie boli. W bardziej zaawansowanych przypadkach zauważa się, że kręgosłup psa jest mniej elastyczny i jego ruchy stają się sztywniejsze. Postępująca spondyloza może jednak prowadzić do innych, poważniejszych chorób, które już niestety będą dawać silniejsze objawy. podrażniony odbyt u psa, nadmierne lizanie, drapanie, gryzienie odbytu, niepokój i rozdrażnienie, nieprzyjemny zapach z odbytu. Nieprawidłowe opróżnienie zatok prowadzi do ich infekcji. Pojawia się ropień, a także przetoka odbytu u psa. Zatkane gruczoły okołoodbytowe u psa mogą mieć wiele przyczyn. Gruczolak gruczołu krokowego (prostaty) to inaczej hiperplazja gruczołu krokowego - czyli jego gruczołowy przerost. Skutkiem gruczolaka jest ucisk na cewkę moczową, co powoduje u pacjentów kłopoty z oddawaniem moczu z jego jednoczesnym zaleganiem w pęcherzu. Konsekwencją jest powstawanie stanów zapalnych pęcherza moczowego. Do najczęstszych objawów raka jelita grubego należy krwawienie z przewodu pokarmowego. Bardzo często symptom ten można zaobserwować w postaci śladów krwi pojawiającej się w stolcu. Poza tym niektórzy chorzy na raka jelita grubego skarżą się na ból brzucha, zaparcia, biegunki, a także zmieniony cykl wypróżnień. gruczolak wywodzi się z komórek gruczołowych i stanowi 10-15 proc. raków oskrzeli. Jest najczęstszą postacią raka spotykaną u osób niepalących; rak wielkokomórkowy występuje najrzadziej, bo u 5–10 proc. chorych; Rak oskrzeli - objawy. Początkowo choroba może przebiegać bezobjawowo.
Jeżeli zapalenie gruczołów okołoodbytowych jest nieleczone, dochodzi do obrzęku, a w następstwie tego tworzy się ropień, który może otworzyć się wewnątrz jamy brzusznej. Następuje wyciek wydzieliny. Tak powstaje przetoka odbytu u psa. Oprócz oczywistego bólu, pies jest narażony na poważne komplikacje, które mogą się

Rak gruczołu krokowego stanowi 20% wszystkich nowotworów złośliwych u mężczyzn w Polsce. W 2020 r. standaryzowany współczynnik zachorowalności wynosił 38,7/100 000 (1. miejsce wśród zachorowań na nowotwory złośliwe; 14 244 przypadki), a współczynnik umieralności 10,6/100 000 (5748 zgonów – 2. miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory u mężczyzn).

Symptomy objawów chorej wątroby wynikają przede wszystkim z patologii miejscowych i zależą w dużym stopniu od lokalizacji zmiany oraz jej rozmiaru. Objawy guza na wątrobie to: ból (zwłaszcza ból w prawym podżebrzu lub nadbrzuszu), utrata apetytu, zaparcia, wyczuwanie guza wątroby przez powłoki skórne,
Inną przyczyną, dla której pies liże się pod ogonem może być problem z gruczołami okołoodbytowymi. To stosunkowo częsta dolegliwość, polegająca na zatkaniu owych gruczołów. Są to zatoki produkujące wydzieliny, np. feromony. Zwierzęta wykorzystują je do rozsiewania zapachu osobniczego i znaczenia terytorium.
Choroba nie jest tak groźna u starszych mężczyzn, po 70. roku życia, kiedy rozwija się na tyle wolno, że zwykle nie jest bezpośrednią przyczyną śmierci ani nie prowadzi do wyraźnego pogorszenia jakości życia. Rak gruczołu krokowego rozwija się w pewnym wieku, po przekroczeniu 80 lat, u ponad 80% wszystkich mężczyzn.
Stwardnienie guzowate (łac. sclerosis tuberosa), choroba Bourneville’a-Pringle’a (łac. morbus Bourneville-Pringle), TSC (od ang. tuberous sclerosis complex) – rzadka, wielonarządowa choroba uwarunkowana genetycznie, należąca do grupy fakomatoz, powodująca zmiany w nerkach, sercu, gałkach ocznych, mózgu, płucach i skórze, często związana z niepełnosprawnością intelektualną
MEN 1, a rozpoznaje się je u około 40% chorych na MEN 1. Większość z nich to makrogruczolaki wydziela-jące prolaktynę. Rodzinny izolowany gruczolak przysad-ki mózgowej (familial isolated pituitary adenoma, FIPA) jest następstwem mutacji genu kodującego białko wcho-dzące w interakcję z receptorem arylowodorowęglowym gtmkORE.